انا حكايتى مع ابنى زى حكاية اى ام مع اول بيبى ليها فرحة واحلام كتير هو ليا كل حاجة يوم معرفت انى حامل كان اجمل يوم فى حياتى كانت حياتى عادى مفيش اى قلق بالنسبالى لحد الشهر الخامس اخدت علاج غلط لمدة شهر ومن هنا بدا الخوف والقلق ان ابنى يبقا فيه حاجة بس مكنتش اعرف اى حاجة عن اطفالنا خالص وعملت اشعة 4 دى وطلع الطفل سليم مفيهوش اى حاجة وطمنت من تانى وجبت ابنى ومكنش عندى اى شك فى حاجة بس دكتور الاطفال سالنى على سنى جوبته استغرب بس عادى انا شايفة ابنى مش فيه اى حاجة ولتانى مرة السؤال عن عمرى يتقرر دخلت على النت وكتبت ايه سبب سؤال الدكتور وكانت الاجابة ان يكون الطفل داون مفهمتش يعنى ايه بحثت كتير وفهمت جانى انهيار عصبى واخدت ابنى لدكتور اطفال وقلت ليه كان شاكك فيه علشان الصفات بسيطة جدا وطلب التحليل ودخلت فى مرحلة نفسية لا يعلمها الا الله كل احلامى اتهدت قصادى وخوف على ابنى ومستقبله ياااااااه احساس موت بل الموت راحة وفضلت كدا حتى ظهور نتيجة التحاليل اخذتها وانا فى انهيار تام لأنى عرفت اللى فيها بس عاملة زى الغريق نفسى فى اى امل والدكتور قالى انتى عارفة النتيجة اكيد وورانى اطفال كتير حلاتهم صعبة وفضلت فى معناة فترة كبيرة ودخلت مرحلة دكاترة نفسية وهنا مردتش استسلم وبدأت افوق و الحمد لله نسيت كل ده من اول ضحكة لمحمود كنت بحس منه بنظرة متسبينيش مليش غيرك وبدأ مشوارى بمحمود وقرأت وٍسألت كتير وبدأ مع ابنى بنفسى تنمية مهارات وقلت لازم الناس تعرف انه كل حاجة واغلى حاجة وبدات اعرف العيلة بتلازمة داون واطفالها وخليت محمود ده خط احمر لجميع الناس ودى قصتى مع اجمل محمود ربنا مايحرمنى منه اجمل هدية من والوقتى عند 3 سنين ونصف عمرى كله حبيب قلبى
